Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/33

ściowi, wysyłani do Włoch i do innych krajów, jako to późniejsi biskupi Marcin Kromer, Piotr Wolski i Jędrzej Konarski i późniejszy kardynał Radziwiłł, późniejsi senatorowie świeccy Jan Krzyżtoporski, Piotr Kłoczewski, konsyljarz nacji polskiej w Padwie w r. 1563 i Firlej; należeli ze stanu szlacheckiego i mieszczańskiego Kłodziński, „który zupełnie zwłoszał“ i Stanisław Fogelweder, którego stosunki serdeczne wiązały zarówno z Nideckim jak z Janem Kochanowskim.
 Inni polscy prawnicy z Padwy obejmowali urzędy skarbowe, wyższe i niższe, albo zostawali sędziami lub też adwokatami. Praktyczne więc względy przeważały. To też z tak znacznej liczby prawników polskich w Padwie w ciągu wieku XVI tylko dwunastu — ile nam wiadomo — postarało się o tytuł padewskiego praw doktora. Niektórzy Padewczycy, jak Hozjusz, Kromer, Karnkowski otrzymali tę godność w innych szkołach włoskich, inni nie chcieli zapewne poświęcić studjom tyle czasu, ile było potrzeba, by zadość uczynić wymaganiom i przepisom, tem mniej, że godności tej w Polsce nie ceniono zbyt wysoko. Że wreszcie z ówczesnych wykładów prawniczych w Padwie studenci nasi podniety do zajęć naukowych czerpać nie mogli, po tem co o uprawie umiejętności prawniczych w Padwie powiedziano powyżej, wyjaśniać bliżej nie potrzeba, i zrozumiałem jest, że szczupła zresztą liczba traktatów cywilistycznych i kanonistycznych, albo też politycznych, ogłoszonych przez naszych Padewczyków, nie ma na sobie wyraźnej cechy swego pochodzenia. Idąc za profesorem Windakiewiczem, możnaby w tym związku wymie-