Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/36

którzy byli uczniami wymienionych tudzież innych profesorów i w dziedzinie prawa, historji, starożytności i literatury prace ogłaszali, tem więcej, że niełatwo filjację dokładnie stwierdzić. Niepodobna wszakże pominąć milczeniem, że Padwa ściągnęła do siebie, choć na czas krótki, również Stanisława Orzechowskiego, Jana Łaskiego, gorliwego zwolennika reformacji, Stanisława Reszkę, Szymona Maryckiego i innych.
 Dostarczyła ona nam w w. XVI przedewszystkiem znacznego zastępu medyków. Doktoryzowało się wówczas w filozofji i medycy­nie około 50 Polaków. Wybierając z ich grona niektórych, najpierw Macieja Miechowitę, wymienić wypada, który na samym początku wieku (r. 1509) otrzymał wawrzyn doktorski, ale nie pracami z zakresu medycyny, lecz historycznemi zapewnił sobie imię w naszem piśmiennictwie. Wszystkich prześcignął Józef Struś z Poznania. Jego talent i wiedza, stwierdzone szeregiem pism, które wydał jeszcze podczas studjów, zyskały mu uznanie takie u nauczycieli, że młodemu doktorandowi powierzono docenturę medycyny teoretycznej na rok 1535/36. Powróciwszy do ojczyzny, pozostał Struś w związku z Padwą i znaczny szereg prac, mianowicie też pomnikowe swe dzieło O pulsach padewskim profesorom medycyny dedykował.
 Padewczykami byli Stanisław Czerny Chrościeski (Niger Chroscesius) z Ciechanowa, rówieśnik i przyjaciel Klemensa Janickiego, rajca i burmistrz poznański, tudzież syn jego Jan Chrościeski, również w Poznaniu praktykujący; obaj ogłosili traktaty wedle nauki profesorów padewskich. W Padwie uczyli się Wojciech Szeliga z Warszawy, który wydał dwa