Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/41

umieszczano te tablice i rzeźby od r. 1542 do r. 1687. Znaczna ich część zachowała się do dnia dzisiejszego, a w ostatnim czasie doczekały się one restauracji. Znajdują się między niemi herby i napisy, oddające pochwałę naszym rektorom, syndykom i konsyljarzom. Jana Zamoyskiego zasługi w trzech napisach są uwydatnione.
 Ale polskie nazwiska widnieją jeszcze na innych zabytkach: na nagrobkach, znajdujących się w Bazylice. Najdawniejszy z nich, poświęcony jest pamięci kasztelana gnieźnieńskiego Erazma Kretkowskiego, zmarłego w r. 1558, najpóźniejszy pamięci księżny Karoliny Jabłonowskiej, zmarłej w r. 1840. Spoczęło tu kilku młodzieńców, których nadzieje i prace nieubłagana śmierć przedwcześnie na obczyźnie przecięła.
 W tejże Bazylice, w kaplicy św. Bartłomieja wzniesiono wreszcie za szczególnem staraniem konsyljarza Mikołaja Ossolińskiego ołtarz św. Stanisława, biskupa, i poświęcono go służbie Bożej w r. 1607. Obecnie kaplica okazały ma wygląd. Ze składek, zbieranych przez O. Warchała i dzięki jego nieustannym zabiegom od­restaurowano ją przy końcu ubiegłego stulecia, a Tadeusz Popiel pięknie przyozdobił jej wnętrze twórczemi pracami swego pędzla.

 Aż do dzisiejszej więc chwili nie zerwała się nić, Polskę z Padwą wiążąca. Osłabła łączność z Uniwersytetem, odkąd zeszedł on z wyżyny, zajmowanej w stuleciach dawnych, zupełnie jednak nie ustała niemal nigdy, nie ustała nawet wtedy, kiedy postradał znamię szkoły między-