Strona:PL Czech - Wycieczki pana Brouczka.djvu/219

radło krzyczy na nią z galeryi dziwacznemi słowy. Czego żądasz?
 — Chciałbym się umyć.
 — Zaraz ci przyślę miednicę z wodą; ręcznik wisi w komnacie na kołku. A może chcesz, to ci przyśle także grzebień lub miotłę.
 — Mio... miotłę? A do czego to?
 — A no, do włosów!
 — Miotła do włosów!
 Pan Brouczek założył ręce na piersiach i wzniósł oczy do góry. Chciał jeszcze coś powiedziéć, ale namyśliwszy się, odparł tylko krótko:
 — Dziękuję; prócz wody nie potrzebuję więcéj niczego.
 Gospodarz odszedł, a gość, wracając do izby, powtarzał sobie po kilka razy:
 — Miotła do włosów!!
 Wydobył z kieszeni swojego ubrania, leżącego na stołku, elegancki grzebyczek i zwierciadełko, a spoglądając na nie z przymileniem, szeptał:
 — Złoty wieku dziewiętnasty! Gdybym nie miał tego przy sobie, musiałbym trzepać po włosach jakąś miotłą. Powiada, że ma grzebień. No, musi to być jakieś zgrzebło na konie i tém prawdopodobnie cały dom się czesze.
 Wyjąwszy daléj z ubrania resztę drobiazgów, a mianowicie zegarek z łańcuszkiem, sakiewkę, scyzoryk, klucz od mieszkania, pudełeczko z resztkami zapałek i do połowy wypaloną cygaretkę (pan Brouczek przeciw podrożeniu cygar protestuje tém, że zamiast dużych