Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No133 part07.png

wiera... Teraz śniadanie, bo umieram z głodu!... Chcesz mi dotrzymać towarzystwa?...
 — Już jadłem przed chwilą.
 — Nic nie szkodzi, albo zjedz po raz drugi, albo patrz przynajmniej jak ja będę zajadał. Porozmawiamy o tem, co mamy robić...
 Pascal nietylko był głodny, ale i upadał ze znużenia, tak był jednak zajęty myślą o cennej szkatułce, że wcale na to nie zwracał uwagi. Po śniadaniu udał się do hotelu, aby złożyć w nim papiery wartościowe, jakie miał w kieszeniach i na piersi, a następnie razem z Jakóbem poszli na ulice Puebla, gdzie wybrał ze swego arsenału różne narzędzia, jak wytrychy, klacze, haczyki i gdzie przebrał się w zwykłe swoje ubranie.
 — Jazda... powiedział.
 — Gdzie?... zapytał Jakób.
 — Czy można się nawet o to pytać? Na cmentarz Montparnasse.
 — Już!
 — Musimy tam być przecie zanim pozamykają bramy…..
 — Ledwie piata...
 — Zamykają o siódmej a zresztą potrzeba zrobić pewne stadya... No, jazda!...
 — Ano to jazda!...