Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No139 part05.png

wił ciągłemu wychodzeniu i przychodzeniu pańskiemu... — Jakże mu się to wytłomaczy?...
 — Mam na to środek jeden... — Jaki?...
 — Oddalić go od siebie.
 — Oddalić? — powtórzyła, blednąc służąca.
 — Chwilowo, ma się rozumieć, tylko. Mam nadzieję, moja poczciwa Magdaleno, że przy pomocy twojej, potrafię namówić Pawła….
 Oczy starej kobiety napełniły się łzami.
 — I pan obcesz mi zabrać to kochane dzieciątko! — Zaledwie do nas powrócił i znowu ma być zdaleka!...
 — No! no! uspokój się Magdaleno, uspokój. — Po co te łzy? — Rozumiesz dobrze, że Paweł nie może pozostawać w tym domu, jeżeli chcemy przed nim ukryć dwie fatalne tajemnice, jedną z przeszłości i jednę z teraźniejszości.
 Magdalena szlochała.
 — O! mój biedny, kochany panie, kiedyż Pan Bóg ulituje się nad tobą?
 — Nie długo.
 — Naprawdę?...
 — Mam nadzieję... prawie pewność, to też przestań płakać i otrzej łzy...
 — Nie mogę się powstrzymać dopra-