Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No139 part06.png

wdy, bo jak tu oddalić to delikatne, wątłe a poczciwe dziecko...
 — Czyż ja ci mówię, że chcę go opuścić? Nie myślę o niczem podobnem... Będę go bardzo często widywał, a ty stale przy nim będziesz.
 — Ja stale? — powtórzyła Magdalena nic nie rozumiejąc.
 — Naturalnie, bo razem z nim pojedziesz na wieś.
 — A pan?
 — Ja tutaj pozostanę.
 — Sam jeden?
 — Zapewne.
 — Ależ to niepodobna! — zawołała energicznie stara kobieta.
 — Dla czego niepodobna?...
 — A któż panu przygotuje śniadanie, obiad, kolacyę?... Przecie będziesz pan musiał jadać... nie prawda?
 — Będę jadał w restauracyi...
 — W restauracyi? Na nic się nie zdało, jedzenie tam nie zdrowe! mięso niedogotowane albo przegotowane — a ryby nie świeże... Jeszcze panu zaszkodzi!...
 — Mam zdrowy żołądek.
 — Ale go zepsuć łatwo. A któż będzie czyścił panu ubranie, buty, kto panu łóżko pościele?...
 — Ja sam!... nie bój się, dam sobie radę doskonale.