Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No162 part06.png

stopnie przystani i umieścił się w czółnie, które odczepił od brzegu.
 Zrobiwszy to, odwrócił się.
 Marta stojąc na wysokości wybrzeża, blada jeszcze trochę i z ręką do lewej strony piersi przyciśniętą, pilnie go obserwowała.
 Skłonił się jej gestem trwożliwym.
 Młoda kobieta odpowiedziała mu lekkiem skinieniem głowy.
 Ujął wiosła i skierował łódź w zarośla.
 Marta z uśmiechem na ustach śledziła odpływającego.
 — Co mnie się takiego stało?... — zapytywał sam siebie, syn Rajmunda Fromentala. — Wydaje mi się, jakby pierś moja za ciasną była dla mego serca, które bije gwałtownie. Czuję się szczęśliwym jak nigdy, a jednocześnie cierpię bardzo... To uczucie nieznane, które mną owładnęło, co to jest takiego?... Czyżby to miłeść była?...
 Łódka zwróciła się w stronę małej łachy.
 W chwili zakręcania, Paweł rzucił ostatnie spojrzenie ku miejscowości, z której się oddalał.
 To spojrzenie szukało pięknej nieznajomej i odnalazło ją jeszcze.
 Stała ciągle i ciągle za nim patrzyła.

---