Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No183 part05.png

głoby mnie to skompromitować, na wypadek, gdyby sąd... rozumiesz...
 — Nie rozumiem wcale.
 — Zrozumiesz później... a teraz rozbierzmy go prędko.
 — Za chwilę Fauvel był nagi.
 — Jakób wydostał z szafy flakon mocno zakorkowany i nalał z niego ośm do 10-ciu kropli na kawałek płótna.
 — Weź ten kompres — powiedział do Pascala i trzymaj pod nosem starego łotra. Trzeba żeby uśpienie przeciągnęło się.
 Pascal zastosował się do rozkazu, Jakób tymczasem wyjmował z szafy kostium kauczukowy, przyniesiony w przeddzień razem z flakonem, wkładał na siebie i obuwał buty, o których wspominaliśmy.
 Odebrał potem kompres z rąk Pascala i trzymając znów pod nosem Fauvela:
 — Ubieraj się i ty co najprędzej — zawołał, wskazując mu drugie takie samo ubranie.
 W parę minut Pascal był gotów.
 — Teraz — ciągnął Jakób — weź duże naczynie miedziane z kuchni, przynieś je tutaj i postaw na taborecie przy mnie.
 Młodzieniec zastosował się we wszystkiem do rozkazu doktora.
 Pokój na dole przedstawiał niezwyczajny widok.
 Dwóch ludzi ubranych dziwacznie,