Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No189 part15.png

ścią, i odprowadził ich do drzwi, które z gabinetu prosto do sieni prowadziły.
 — Wyjdźcie panowie tędy rzekł... Nie ma potrzeby dzisiaj wpisywać waszej recepty.
 Znowu uścisnęli się za ręce.
 Ojciec i syn wyszli, drzwi się za nimi zamknęły.
 Marta, jak wiemy, siedziała już od kilka chwil na swojem miejscu i nie mogła już słyszeć, co mówiono w gabinecie, ale uderzył ją odgłos otwieranych a następnie zamykanych drzwi.
 Domyśliła się, że nie będą przechodzić przez pokój, w którym siedziała, pobladła i poczuła bolesne ściśnięcie serca.
 Nadzieja zobaczenia Pawła spełzła na niczem.
 — Zapomniałem zapytać o nazwisko pierwszego mojego klijenta... — pomyślał Lagarde. — Ale mniejsza o to... Za ośm dni poprawię pomyłkę.
 Poruszył sprężynę dzwonka elektrycznego i ukazał się chłopiec przeznaczony do rozdawania numerów.
 — Czy zauważyłeś tych dwóch panów, co wychodzili? — zapytał go doktór.
 — Zauważyłem panie...
 — Poznał byś ich?...
 — Poznał bym panie.