Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No193 part15.png

zupełnie dla mnie nie zrozumiałej w tej chwili.
 — O czemże takiem mianowicie?...
 — O tem właśnie zaproszeniu.
 — Jakto?...
 — Jakim sposobem mogliśmy je otrzymać?...
 — Ponieważ, odpowiedział śmiejąc się Paweł, ponieważ je doktór nadesłał.
 — Otoż to mnie niezmiernie zadziwia... Zkąd on mógł się dowiedzieć o naszem nazwisku i adresie?...
 — Boś mu je powiedział zapewne.
 — Właśnie, że nie powiedziałem.
 — Może cię pamięć zawodzi, kochany ojcze!... W przeciwnym razie byłoby to coś zadziwiającego istotnie... Nie jesteśmy bynajmniej ludźmi głośnymi, o których wiedzą wszyscy...
 Rajmund znowu się zamyślił.
 — A może, szepnął pół głosem — a może podałem mu mój adres i moje nazwisko, gdym go był spotkał w restauracyi na wyspie... Byłem tak wzruszony, że może i zapomniałem jak to było... Tak... tak... najprędzej, że to tak było!... Gdyśmy się doń zgłosili wcale mnie nie zapytywał, ponieważ wiedział już kto jestem...
 — W każdym razie — powiedział Paweł, rzecz to zupełnie bez znaczenia.