Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No194 part10.png

 — Panie!... panie — zawołał — ta człowiek powieszony!
 Strażnik zawrócił w stronę wołającego.
 Ujrzawszy młodego chłopca około ciała, chwiejącego się z wiatrem, przybiegł do niego.
 — Powieszony?... a tak widzę, powieszony! — powtórzył.
 — Tak panie... Przechodziłem tędy i spostrzegłem go... a usłyszawszy pana zawołałem o pomoc...
 Nie tracąc czasu, strażnik przeciął sznur.
 Ciało spadło na ziemię.—
 Czy on już nie żyje?... — zapytał la Fouine.
 — Nie żyje — odpowiedział nowo przybyły opatrzywszy ręce i twarz Amadeusza i przyłożywszy rękę do serca — trzeba zawiadomić komisarza policyi.
 Przechodzili właśnie robotnicy, utrzymujący w porządku drogi leśne.
 Strażnik ich zawołał.
 — Tutaj bracia... bywajcie!...
 Robotnicy nadbiegli i otoczyli trupa.
 — Prędzej dodał strażnik — niech jeden z was bierze nogi za pas, biegnie galopem do Neuilly i sprowadzi komisarza.