Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No195 part08.png

rzuciło się, chcąc powstrzymać zaprzęg Konie jak wściekłe leciały naprzód.
 Tłum ludzi tymczasem uniemożliwiał posuwanie się landa, a dyszel tramwaju zbliżał się i groził przebiciem powozu i zranieniem kobiet.
 Marta z Angelą spostrzegły niebezpieczeństwo.
 — Jedź prędzej! uciekajmy — wołały do furmana, który nie mógł się z miejsca ruszyć, mając przed sobą mur żywy...
 Trzask okrutny dał się słyszeć, a po nim głos przerażenia dwóch kobiet.
 Dyszel tramwajowy przebił pudło powozu...
 Ale konie natrafiły na opór, stanęły i dały się opanować.
 Angela zbladła jak śmierć, Marta zemdlała...
 W chwili gdy się wypadek zdarzył, jakiś młodzieniec wyszedł z tłumu pospiesznie i zbliżył się do powozu aby u dzielić pomocy wylękłym kobietom.
 Nowo przybyły wskoczył na stopień.
 — Pani towarzyszka zemdlała, rzekł do Angeli: Czy ma pani czem ją ratować?
 — Niestety nie mam nic z sobą...
 — To ja na szczęście mogę paniom służyć — odparł nieznajomy, podając flakon solami trzeźwiącemi.