Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No197 part05.png

wiednie usługi, jakich od niej oczekujemy... kiedy odegra rolę słoninki w pułapce i przestanie nam być potrzebną, nie będziesz miał, jak mi się zdaje, potrzeby troszczyć się wcale o nią! — Skądże zatem ta obawa o jej przypuszczalne cierpienia?...
 Jakób zadrżał, posłyszawszy słowa Pascala.
 — Kto może odpowiadać za przyszłość? — mruknął.
 — Ho! ho! — wykrzyknął ex sekretarz hrabiego de Thonnerieux — zdradziłeś się mimowoli, mój kochany!
 — Czyż tak? — powiedział Jakób z uśmiechem.
 — Zaczynam wierzyć, żeś i ty nie był zdolnym oprzeć się urokowi, jaki rzuca piękność panny Grand-Champ... — Sierota wzbudziła w twojem sercu uczucie, które uważałeś za szaleństwo przed kilku zaledwie dniami. — Powiedziawszy krótko, zakochany jesteś na zabój.... — Tak czy nie tak?... — powiadaj...
 Doktór spojrzał na Pascala i odpowiedział nowym uśmiechem:
 — Może tak... a może i nie. — Kto może ręczyć za siebie? Chodźmy na śniadanie...
 Zeszli do sali jadalnej.
 Podczas posiłku, który trwał krótko, Jakób był zamyślony i ponury.