Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No199 part03.png

 — Wieleż razy mówiłeś z tą osobą...
 — Raz jeden tylko...
 — I na tem jednem widzeniu, na tej jedynej rozmowie opierasz całe szczęście twoje?...
 — Tak ojcze...
 — Czyż to nie jest niedorzecznością?
 — Przyznaję, że tak, ale cóż na to poradzę.
 — Nie zapytywałeś tej młodej panny czy pani, kto ona, czy zależy od siebie, czy mogłaby przyjąć twoję miłość, czy byłaby w stanie odpłacić ci się wzajemnością?...
 — Nie...
 — Dla czego?...
 — Byłem za bardzo przez nią oczarowany... Patrzyłem w nią jak w obraz, wsłuchiwałem się w to co mówiła... ale pytać o nic nie śmiałem...
 — W jakim wieku być może?...
 — Zdaje mi się, że w moim...
 — Czy sądzisz, że należy do wyższej sfery społeczeństwa?...
 — Nie mam co do tego wątpliwości. Jej dystynkcya wyrównywa jej urodzie.
 — Gdzie spotkanie wasze miało miejsce?...
 — Tu właśnie... drogi ojcze...
 — Tutaj?... powtórzył Fromental.
 — Tak ojcze.