Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No206 part15.png

ment hrabiego zostanie odnaleziony, to będę się musiał stawić...
 — Nie zapomnij o medalu pamiątkowym rozdanym sześciorgu dzieciom urodzonym w tym samym dniu co córka nieboszczyka hrabiego?
 — Z pewnością że nie zapomnę.
 — Schowałeś go zapewne starannie do walizy.
 — O nie zrobiłbym nigdy tego. Medal ten od samego dzieciństwa noszę zawsze na szyi i nie rozstaję się z nim nigdy.
 — Masz racyę. — To sposób najpewniejszy. Do widzenia kochane dziecię... do jutra wieczorem...
 Jakób i René wyszli z kościoła świętego Sulpicyusza i rozeszli się uścisną wszy się raz jeszcze za ręce.
 — No — myślał sobie René powracając do mieszkania matki — będę zatem przynajmniej wiedział, czy mogę liczyć, że Marta odpłaci mi się kiedyś wzajemnością! Ah! ten doktor Thompson, to najlepszy człowiek w świecie!..
 Jakób także zacierał sobie ręce.
 — Jutro wieczór będziemy mieli jeden medal więcej — szeptał sobie.
 Powróćmy do Rajmunda Fromentala i zobaczmy na czem ma dzień przeminął.
 Po wysłaniu depeszy do syna, oznaj-