Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No208 part06.png

 — Przyjechaliśmy już?...
 — Już panie.
 Angela zbliżyła się w tej chwili: witam pana — rzekła — pan doktór Thompson oczekuje pana niecierpliwie... Służę panu...
 René poszedł za Angelą, która wprowadziła go do sali jadalnej, gdzie Jakób Lagarde, siedział przy stole i przy lampie czytał dzienniki.
 Podniósł się na przywitanie przybyłego i z uśmiechem podał mu rękę.
 — Ah! jakże czas wydał mi się nieskończenie długim kochany doktorze powiedział syn pani Labarre Czy uwierzy pan, że siedząc tam w kawiarni, sądziłem, że jestem zapomniany...
 — Posądziłeś mnie zatem niesłusznie, bo ja nie przestałem myśleć o tobie.
 — Najpierw powiedz mi doktorze jak się miewa panna Marta...
 — Zdrowa już prawie zupełnie i... czeka na ciebie...
 — Mówiłeś jej pan o mnie?...
 — Musiałem... aby ją przygotować do wyznania, jakie chcesz jej uczynić.
 René zaczerwienił się po same uszy.
 — Czy przynajmniej przypomniała o mnie sobie?... wymówił nieśmiało.
 — Pamięta cię doskonale — mówię ci nawet otwarcie, że cię zauważyła.

---