Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No210 part12.png

 — Liczę na to, kochane dziecię, że nie zapomniałaś o tem, co ci zalecałem?...
 — O czem panie doktorze? — zapytała młoda dziewczyna, zakłopotana nieco.
 — O twojej tualecie... Chcę, abyś dziś, pomimo żałoby, zadziwiła wszystkich swoją pięknością.
 Marta się zaczerwieniła.
 — Bądź spokojny kuzynie — odezwała się Angela — sama zajęłam się szczegółami tualety naszej kochanej Marty, a wiesz, że się znam na tem... — Zapewniam, że nie będzie można spojrzeć na nią bez olśnienia.
 — Tego sobie właśnie życzę... — odrzekł Jakób. — Będę dumnym i szczęśliwym z przedstawienia Marty moim gościom...
 Głos pseudo Thompsona zadrżał przy tem ze wzruszenia, co nie mogło ujść baczności słuchaczy.
 Z czerwonej, młoda dziewczyna stała się bladą.
 Zrozumiała, że doktór nie zrzekł się swojej miłości, nie odstępował swoich nadziei.
 To przejmowało ją dreszczem.
 Podano kawą.
 W tem służący powrócił żywo do sali jadalnej, z której wyszedł dopiero co przed chwilą.