Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No221 part05.png

 Sklepy na parterze zajęte były jeden przez kupca korzennego, drugi przez magazyn galanteryjny.
 — Tutaj prawdopodobnie muszę ją — mruknął Pascal. — Trzeba znaleźć zasięgnąć języka.
 — Wszedł na korytarz oddzielający dwa sklepy, w głębi którego były schody prowadzące na piętro.
 Wspólnik Jakóba Lagarde, miał zamiar zapytać odźwiernego.
 Nie wiedział — albo raczej zapomniał, bo nieraz był już w Szwajcaryi, że odźwierni są prawie nieznani w Genewie.
 — Aj! do dyabła! — pomyślał przekonawszy się, że nie ma wcale mieszkania dla stróża.
 To mi wcale nie na rękę... Chyba w sklepach będę się mógł czego dowiedzieć...
 Wszedł do sklepu korzennego.
 Zastał w nim samą kobietę.
 — Córki Ewy mają zwykle języki bardzo długie — mruknął Pascal — a ta z pewnością wypaple wszystko o czem chce się dowiedzieć.
 — Czego pan sobie życzy? — zapytała z uśmiechem kupcowa.
 — Przyszedłem prosić panią o pewne objaśnienie... odrzekł przybyły.