Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No223 part12.png

krążającą kląb i przystanął przy peronie.
 — Teraz — odezwała się Angela do swego towarzysza podróży — teraz możesz pan wysiąść. — Byłeś pan przez całą drogę bardzo grzecznym, będziesz więc wynagrodzonym za to. — Chodź pan prędko, kochana pieszczoszka musi schnąć niecierpliwości...
 Fabian nie dał sobie dwa razy tego powtarzać i wyskoczył z powozu.
 Martę zobaczy!...
 Marta nań oczekuje z niecierpliwością!
 Ta myśl o gorączkę go przyprawiała.
 Skronie mu pulsowały.
 Serce skakało w piersiach, jak ptak w klatce uwięziony.
 Podążył za Angelą.
 Wszedł na stopnie peronu i przestąpił próg willi.
 Latarnia z matowem szkłem, wisiała u sufitu przedsionka i rzucała słabo tajemnicze światełko.
 Angela skierowała się ku sali jadalnej i otworzyła obie połowy drzwi.
 Uderzyło światło jaskrawo.
 Na stole ubranym kwiatami, srebrem i kryształami, nakryte było na trzy osoby.
 — Trzy nakrycia! — rzekła Angela. — Widzisz hrabio, że nasza pieszczoszka