Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No224 part15.png

 — A co — przyjemną odbyłaś przejażdżkę pieszczoszko? zapytała z uśmiechem.
 — Bardzo przyjemną... odrzekła sierota. — Bardzo jestem z niej zadowoloną, żałowałam tylko, że ciebie z nami nie było...
 — Wiem, że dobre masz serduszko.
 Rozstały się.
 Marta poszła do siebie.
 Angela zeszła ze schodów.
 Jakób i Pascal byli jeszcze w przedsionku.
 — No cóż? — zapytał żywo Pascal.
 — Idź — odpowiedziała po cichu — za dwie minuty stawię się w gabinecie doktora.
 Udała, że idzie wydawać jakieś rozkazy, obaj wspólnicy poszli na górę.
 Ex magazynierka zaraz poszła za nimi.
 — No i cóż? — zapytał z kolei Jakób.
 — Moje dzieci — odezwała się Angela siadając — wyobraźcie sobie, że wam powiem coś nadzwyczajnego i przygotujcie się do niespodzianki.
 — Fatalną byłoby niespodzianką, gdyby ci się nie udało, kochana kuzynko! — odrzekł Jakób. — Czyś odnalazła medal?...
 — Tak i nie...
 — Jakto?...