Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No232 part12.png

 Obie kobiety poszły za jego przykładem...
 — Marto... — odezwał się Jakób ciężko oddychając.
 — Słucham, doktorze.
 — Mam z tobą do pomówienia...
 Głos miał zmieniony, wyrażał się krótko i z dziwnym akcentem.
 Niepodobna było sierocie nie spostrzedz tego i opanował ją dziwny niepokój jakiś...
 — Masz ze mną do pomówienia, panie doktorze?... — spytała.
 — Tak.
 — Słucham pana.
 — Nie tutaj...
 — Dla czego?...
 — To, co ci mam do powiedzenia, jest bardzo ważne i może nas zatrzymać dosyć długo... Niedogodnie by nam tu było... ta by nam co chwila przeszkadzano...
 — Przejdźmy zatem do salonu...
 — W salonie także nie będzie dobrze...
 — Gdzież więc chcesz, abyśmy się udali?...
 — Pozwól mi towarzyszyć ci do twojego pokoju...
 — Służę... — odpowiedziała nie bez pewnego wahania dziewczyna.

---