Twéj sprawiedliwości. Ach ja nędzny, tyle lat zapominałem o Tobie Stwórco mój najlepszy, nie dziękowałem za Twe dodobrodziejstwa, a Ty jeszcze mi pozwalasz poznać moje winy i żałować za nie!
O Panie mój! jeżeli to jest ostatnia choroba moja, jeżeli mam umrzeć, pozwólże mi choć tak długo żyć, abym mógł szczerze żałować za grzechy moje i Twój przebłagać majestat. O Boże wzywam Cię w dniu utrapienia mojego!.. wyrwij mię!..
Nie mogłem dokończyć modlitwy, potok łez zalał wyrazy, wzniosłem ręce ku niebu i płakałem jak dziecko zanosząc się i łkając. . . . . . . . . . . .
| . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . |
Modlitwa wyczerpała resztę sił moich.,. czarne płatki wzrok mi zaćmiły, zaszumiało w uszach, padłem jak nieżywy.
Kiedy odzyskałem zmysły, a raczéj przebudziłem się z głębokiego snu, sam nie wiem. Czy spałem noc, czy więcéj, nie mogłem zgadnąć. Zdaje mi się że musiałem bardzo długo być pogrążony w letargu czy śnie, bo sił mi tyle przybyło, że łatwo podniosłem się z posłania.
