Strona:PL Daudet - Mała parafia (tłum. Neufeldówna).djvu/115

 — A więc, bez kłamstwa. Pod jakim adresem pisuje do nich Aleksander? Mimowolne chwianie się całej postaci silnej wieśniaczki świadczyło o jej wahaniu, w końca jednak szeptem powiedziała nazwę miasta i hotelu. Ryszard był zgnębiony. Sądził, że są daleko, po za morzami, gdzie ich doścignąć nie zdoła. Czyż nie mówiono mu o podróży do Indyi? I oto, zamiast z radością pochwycić tę sposobność bliskiej zemsty, doznał nagle uspokojenia, nie wyrzekając się wszakże wyjazdu, albowiem polecił Rozynie, by mu przygotowała torbę podróżną.
 — Wiesz, tę torbę, którą zabieram ze sobą, gdy jadę na stawy do Mérogis... A ani słowa matce, słyszysz? Wyjechała, mówisz?..
 — Na dworzec do Villeneuve, wiktoryą.
 — Do Villeneuve, mama! A to poco?
 Pani Fénigan wyjeżdżała jedynie do kościoła.
 — Nie wiem, panie Ryszardzie, ale skorzystam z nieobecności pani, żeby wziąć torbę, która została w zamku.
 Weszła w szpaler.
 Zawołał jej.
 — Wejdź zarazem do mojego pokoju i weź tam...
 Nie wiedział, jak powiedzieć, żeby przyniosła rewolwer z jego nocnego stolika. Podkreślało to tak wyraźnie jego zamiary, że się zmieszał.
 — Nic, nic, sam wezmę:
 Oglądając broń, zły był na siebie za to nagłe i niewytłómaczone uspokojenie.