Strona:PL Daudet - Spowiedź królowej.djvu/177

nie zakochany, myślał tyko o urządzeniu sobie szczęśliwego pożycia. Dla damy serca pragnął wspaniałego pałacu przy avenue de Messine, wraz z umeblowaniem i stajnią, golów podpisać tyle weksli, ile było potrzeba i na dowolny procent... Leemans słuchał nadstawiwszy uszu, czynił uwagi, zapytywał, wnikał we wszystkie szczegóły tej afery tak sprytnie przeprowadzonej.
 — Jaki termin trat?
 — Trzymiesięczny.
 — A więc za trzy miesiące?...
 — Za trzy miesiące!...
 Uczyniła ręką gest, jak gdyby zaciskała pętlicę...
 — A procent?
 — Jaki będziesz chciał... Im traty będą cięższe, tym lepiej pójdzie... Trzeba, aby mu pozostała tylko konieczność podpisania abdykacji.
 — A gdy podpisze?...
 — To już rzecz kobiety... Będzie miała wówczas do schrupania pana z dwiema setkami miljonów.
 — A jeśli zatrzyma wszystko dla siebie? Potrzeba kobiety, którejby się było djablo pewnym.
 — Jesteśmy pewni...
 — Kto to taki?
 — Nie znasz jej, rzekła Sefora bez zająknienia, kładąc papiery z powrotem do torebki.
 — Zostaw to... rzekł żywo stary... Tu trzeba grubych pieniędzy, czy wiesz... Potrzebny jest duży wkład... Pomówię z Pichery.
 — Ostrożnie papo... Nie trzeba wciągać zbyt wiele osób. Już do tego należą: my, Lebeau, ty... Jeśli mają być jeszcze inni!...