Ta strona została przepisana.
na tym uściskiem, Fryderyka jest już tylko matką. A gdy ozłocone zachodzącemu promieniami zniszczone Tuilerje wynikają nagle przed ną, aby przypomnieć przeszłość, spogląda bez wzruszenia, bez wspomnień niby na jakąś starożytną ruinę Asyrji lub Egiptu, świadka minionych ludów i obyczajów, budowlą starą i — umarłą.
KONIEC.
