Poza przekładem Thomasa istnieje jeszcze przekład angielski z r. 1832, dokonany przez I.B. Inglisa. Na język francuski przełożył „Philobiblon“ wspomniany wydawca łacińskiego tekstu H. Cocheris; dziewiętnasty zaś rozdział tej księgi ogłosił w przekładzie francuskim L. Lalanne w „Curiosités bibliographiques“, Paryż, 1845. Przekład niemiecki, oparty na tekstach Thomasa i Cocherisa, wyszedł z pod pióra Franza Blei (Insel-Verlag, Leipzig, 1911).
Przedmowa.
Str.2, w.3 od góry: „I wezwawszy Ducha z powołaniem się na
jego siedm darów“ — właściwie „Duch siedmioraki“, wyraz,
po raz pierwszy użyty przez św. Augustyna: „Septiformis
spiritus“.
Str. 2, w.18 od g.: „Szereg nieszczęśliwych raczej, niż wybranych
szkolarzy“ — w tekscie gra słów: „grex scholarium elegorum,
quin potius electorum“. Elegus w łacinie średniowiecznej
„nieszczęśliwy, biedny“.
Str. 2, w.23 od g.: „Na niepielęgnowanvm gruncie młodości“,
zwrot zapożyczony z anonimowego traktatu „De varietate
carminum“.
Str. 2, w.3 od dołu: „Cnota jaśniejąca ukryta leży w ciemności“.
Boecjusz, De consolatione Phil. I, 5:
Latet obscuris condita virtus
Clara tenebris, justusque tulit
Crimen iniqui.
Str. 3, w.2 od d.: „Opierając się na niedawnem doświadczeniu“.
Aluzja do rozruchów na wszechnicy oksfordzkiej, które na
rozkaz Edwarda III uśmierzał Ryszard de Bury.
