Strona:PL De Bury - Philobiblon.djvu/90

według Józefa potrzebującą czasu sześciuset lat, iżby się mogła uwidocznić oczom. Zgadzają się w tem, że owoce ziemi onych czasów dawały śmiertelnikom strawę daleko pożywniejszą, niż wiedza czasów dzisiejszych, pokarm, dzięki któremu zyskiwano nietylko większą rześkość i krzepkość ciała, ale że ten wigor trwał daleko dłużej; ku temu zaś przyczyniało się wielce to, że owi starożytni żyli dla cnoty i odmawiali sobie wszelkiego zbytku rozkoszy. Dlatego też każdy, obdarowany od Boga darem mądrości, powinien słuchać rady Ducha świętego, który mówi u Eklezjasty (Eklez. XXXVIII): „Spisuj mądrość w czasie twego spoczynku, abyś powiększył długość swego żywota doczesnego i otrzymał zapłatę między błogosławionymi“.
 Jeśli nakoniec zajmiemy się książętami tego świata, to zobaczymy monarchów, odznaczających się nietylko sztuką pisania, ale także mnogością dzieł swoich. Juljusz Cezar, pierwszy i największy ze wszystkich, pozostawił komentarze o wojnie galijskiej i wojnie domowej, pisane przez niego samego; stworzył ponadto dwie inne jeszcze księgi „O analogji“, dwie, zwane „Antikatones“, i poemat „Podróż“ wraz z wielu innemi dziełami. Cezar, podobnie jak Augustus, zmieniał litery w swych listach, aby zataić, co pisał. Stawiał czwartą literę poza pierwszą, i tak poprzez cały alfabet; natomiast Augustus kładł drugą poza trzecią i w ten sposób dalej. Podczas wojny mutyneńskiej nie przepędził podobno, pomimo ważności zasypujących go spraw, ani jednego dnia bez czytania, pisania i deklamowania.