Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/113

sporego majątku, powiększał go codziennie dzięki swej klijenteli, składającej się z młodych ludzi bogatych, chwilowo potrzebujących pieniędzy i pożyczających u niego na dość wielki procent.
 Kawaler z zasady, był czułym na wdzięki pięknych kobiet i niczego im nie umiał odmówić.
 Poznawszy przed kilku laty panią Daumont przy wypłacie jakiegoś wekslu, pomimo przyzwyczajenia i skłonności do miłostek tylko przelotnych, zakochał się w niej naprawdę. Eugenja umiała dobrze korzystać z tej namiętności, i choć czas osłabił te węzły, Józef Terrier pozostał jednak jej szczerym przyjacielem i zawsze był dla niej słabym.
 — Więcej pamiętam, niż sądzisz — odrzekła pani Daumont, uśmiechając się. — Mówmy o tych dwu tysiącach franków, które, jak powiedziałam, są mi koniecznie potrzebne.
 — Ależ, moja droga, ty zawsze koniecznie potrzebujesz dwóch tysięcy franków.
 — Dzisiaj na cel bardzo ważny.
 — Czy mogę wiedzieć na jaki?
 — Chodzi o wydanie za mąż mojej córki.
 — Czy masz już na widoku męża?
 — Na nieszczęście, jeszcze nie...
 — A więc?...
 — Ale Teresa jest piękną... nawet bardzo piękną. Wprowadzając ją w świat, mam nadzieję znaleźć człowieka poważnego i bogatego, który się w niej akocha i zaślubi dla jej pięknych oczu, nie potrze-