Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/140

 — Myśl wyborna. Ale zapraszać pana Daumont nie znając go i nie będąc mu znanym, czy nie będzie rzeczą ryzykowną?
 Wcale nie. Mój kolega nie jest formalistą. Zresztą podejmuję się przygotować go do zaproszenia pańskiego.
 — A jeżeli odmówi?
 — Żona jego nie odmówi, a w takim razie ja będę mieć przyjemność towarzyszyć matce i córce.
 — Jesteś pan prawdziwym przyjacielem. Więc zobacz się pan z nim jutro, a raczej dziś jeszcze, gdyż to już godzina czwarta rano.
 — Nie będę mógł z nim się widzieć, dziś — bowiem niedziela i biuro jest zamknięte, lecz w poniedziałek na pewno.
 — A kiedyż ja pana zobaczę?
 — W poniedziałek wieczorem.
 — Dobrze, więc w poniedziałek wieczorem będę czekać na pana z obiadem.
 — W swym pałacu?
 — Nie, w kawiarni angielskiej.
 — O której godzinie?
 — O siódmej.
 — Będę.
 Powóz zatrzymał się na ulicy Miromenil. Szef biura wysiadł i rzekł do bankiera:
 — Śpij spokojnie, kochany baronie, i bądź dobrej myśli.