Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/187

 — Więc zgoda. Zapłacę wam za pół roku czterysta franków, a wy wydacie mi pokwitowanie. Każecie tylko pokoje oczyścić, aby były gotowe na mój przyjazd z żoną.
 — Z żoną!... — zawołała pani Pascal — więc pan jesteś żonaty?
 — Od tygodnia.
 — No, no, — kto by to pomyślał, patrząc na pana... Zresztą, cóż mnie to obchodzi?
 — Pójdziem teraz obejrzeć. Ale, wszak tu musi być w okolicy mularz i stolarz?
 — Jest w Orry.
 Poszliście po nich Anusię, chciałbym porobić pewne zmiany, potrzebne do mego zajęcia. Oto macie czterysta franków, każcie mi przynieść jeszcze jedną butelkę tego samego wina i poszlijcie zaraz Anusię do Orry.
 Służąca zdjęła saboty, obuła się w trzewiki i ruszyła w drogę.
 Gaston tymczasem dokończył śniadania, wypił kawę i zapalając cygaro, rzekł:
 — No, dajcie mi matko klucz, pójdę obejrzeć mieszkanie.
 Najęty przez Gastona domek, oddalony był od oberży najwyżej o trzydzieści kroków w bok od drogi wiodącej do Chantilly i otoczony murem, Gaston otworzył furtkę i wszedł do ogródka, bardzo dobrze utrzymanego, który podczas lata mógł być nawet wcale ładnym. Dom składał się z parteru i piętra. Gaston obszedł go naokoło aleją, nad którą wznosiły