Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/215

cierpień. Gdy list ten będziecie czytać, wasza córka przestanie już dla was istnieć. Żegnam was“.  Gaston zaprzestał dyktować.
 — A dalej?
 — Skończone... podpisz się.
 — Czy list włożyć w kopertę?
 — A naturalnie.
 — A jak zaadresować?
 — Jak najkrócej: Do mojego ojca.
 — Już.
 — Czy będziesz mogła tej nocy wyjść z mieszkania, nie obudziwszy nikogo?
 — Może się uda... Służąca zwykle bierze z sobą klucz od przedpokoju, ale mogę zamknąć pierwej i wziąć klucz do siebie. Pomyśli, że to uczyniła moja matka, i spokojnie odejdzie do siebie. Żeby zaś odźwierna mnie nie poznała, zmienię głos.
 — Więc zapamiętaj: Dziś w nocy już od godziny trzeciej rano będę czekać w powozie na ulicy Trudaine naprzeciw kolegjum. Skoro tylko przybędziesz, odjedziemy, i zanim dzień nastąpi, będziem już daleko od Paryża. Przed wyjściem zaś z domu położysz list na stoliku, w miejscu widocznem, żeby mógł być od razu spostrzeżonym.
 — Zostawię go na stole w pokoju stołowym.
 — Ubierz się jak najskromniej, ale ciepło, bo noce teraz zimne i nie zabieraj nic z sobą, bo chciałbym, by choć krótki czas wierzono, iż odebrałaś sobie życie. Nie troszcz się o rzeczy, zaopatrzy-