Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/256

 — Przez niego tylko skandal mógł stać się głośnym — myślała — niema go już... tem lepiej!
 Taką była krótka modlitwa żałobna, odmówiona przez nią nad zwłokami miljonera.
 Gdy to się dzieje przy ulicy Saint-Florentin, zobaczymy, co tymczasem porabia mąż pani Eugenji.
 Przybywszy do ministerjum, Robert dowiedział się, że szef dwukrotnie go wzywał dla powierzenia mu jakiejś ważnej pracy.
 Poszedł do niego i i łatwością usprawiedliwił się ze spóźnienia.
 — To rzecz mała — rzekł szef — taki pracownik jak pan, w kilka minut nagrodzi ten czas. Ale chodzi tu o co innego.
 I wyjaśnił mu pracę, która miała być ukończoną za dni parę.
 — Rachuję na pana... A teraz powiem panu nowinę, która jakkoolwiek nie dotyczy pana bezpośrednio, zainteresuje cię jednak człowiek...
 — Nowinę?...
 — Tak. Od roku już staram się o pewne miejsce. Jestto prawie synekura, dobrze płatna, mianowicie posada dyrektora więzień w Nimes. Mam nadzieję że za dwa tygodnie otrzymam już nominację.
 — Winszuję — rzekł Robert Daumont — lecz dotychczas nie widzę...
 — W czem ta się tyczy pana?
 — Tak.
 — Więc szczęśliwym jestem, mogąc pana za-