Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/271

gdy weszła do mieszkania — gotowa jesteś do podróży?
 — Gotowam, proszę pani.
 — Dziś wieczorem zapłacę ci należność, a ponieważ byłam z ciebie zadowoloną, więc dam ci leszcze prezent...
 Nadszedł Robert. Eugenja, pragnąc dowiedzieć się, co zrobił i opowiedzieć ostatnie wypadki, wezwała go do swego pokoju.
 — Przedewszystkiem wyszlij gdzieś służącę — rzekł pośpiesznie — lada chwila przyjdzie tu pewna osoba...
 Pierwszy raz chyba w życiu pani Eugenia usłuchała męża, nie rzekłszy słowa. Wyszła i poleciła Julji jakiś komis, który miał ją zatrzymać czas dłuższy.
 Zaledwie ta ostatnia wyszła, gdy rozległ się dzwonek u drzwi.
 Pani Eugenja poszła otworzyć.
 Mioduś z kapeluszem w ręku i uśmiechem na ustach zapytał na progu.
 — Zapewne pani Daumont?
 — Tak, panie...
 — Potrzebuję widzieć się z panem Daumont... czy zastałem?
 Robert usłyszawszy głos gościa, podszedł i rzekł:
 — Proszę, panie Touret...
 Ajent wszedł, ukłonił się po raz drugi gospodyni domu, i wprowadzony został do salonu.