Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/274

nie spinka, znaleziona w pokoju panny Teresy. Czyż nie prawda?
 — Rzeczywiście — odrzekła pani Daumont.
 — Więc — ciągnął dalej Turet — panna Teresa nie zgadzała się na to małżeństwo.
 — Prawda, ale czyż siedmnastoletnia dziewczyna może mieć swoją wolę?
 — Och, nie mam pani tego za złe... Rodzice powinni rozkazywać, a obowiązkiem dzieci słuchać.
 — Mieliśmy na celu tylko szczęście córki; a to małżeństwo zapewniało je.
 — Nie wątpię... Z takim majątkiem, jaki posiadał zmarły baron Ritter, szczęście było zapewnione. Lecz pragnąłbym wiedzieć, czy na żadną z osób, które panią otaczają lub kogoć ze znajomych, nie ma pani podejrzenia? Czy nie przypomina sobie pani jakiego młodego człowieka, który starał się zbliżyć... poznać?...
 — Nie, Teresa przed sześciu tygodniami dopiero powróciła z Senlis, gdzie była na pensji. Wychodziła tylko ze mną. Trzy lub cztery razy byłyśmy w teatrze i raz na balu w ratuszu.
 — Czy nie zauważyła pani kogoś śledzącego na ulicy, w teatrze lub na balu?
 — Nie.
 — Więc może na pensji córka miała jaki romans z jakim młodym nauczycielem muzyki lub rysunków, bo ci panowie są niebezpieczni... może z bratem lub kuzynem jakiej koleżanki?
 — Nie wiem nic o tem i nie przypuszczam...