Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/275

 — Ale nie jest pani pewną zupełnie?
 — Nie mogę twierdzić stanowczo, o czem nie wiem.
 — A w ostatnich dniach nic pani nie zauważyła?
 — Wczoraj chciałam wyjść z Teresą po sprawunki, ale prosiła by ją pozostawić w domu.
 — I z jakiego powodu?
 — Mówiła, że jest cierpiącą i że chce napisać list do przełożonej pensji.
 — Widocznie więc ucieczka była z góry obmyślaną. Spodziewała się wizyty kochanka, który miał ją uprowadzić i podczas tej schadzki ułożono plan ucieczki.
 — Gdzie jej szukać? — gdzie szukać? — wołała Eugenja, podnosząc wzrok do nieba, a raczej do sufitu.
 — Nie wiem w tej chwili, ale będę wiedział... Według wszelkiego prawdopodobieństwa, zbiegli nie wyjechali na prowincję, bo tam łatwo zwrócić na siebie uwagę... Musieli pozostać w Paryżu w jakimś zakątku, jak sądzę, trudnym do znalezienia... Dla tego też w Paryżu będę ich szukać, ale pierwej pojadę do Senlis i rozmówię się z przełożoną pensji.
 — Jakto, pójdziesz pan do przełożonej — zawołała Eugenja przerażona.
 — A dla czegożby nie?
 — Ależ informacje, jakich pan zażądasz, odkryją winę Teresy.
 — Niech pani będzie spokojną. Mam wprawę