Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/280

podróżnej torby ręcznej kilka książek, parę sztuk bielizny i opuścił pracownię. Zeszedłszy na dół, rzekł do odźwiernej?
 — Jadę na obiad do mego kolegi w Fontainebleau i powrócę dopiero jutro.
 Wyszedł i udał się na dworzec kolei północnej.
 Po drodze porobił niektóre sprawunki i przybył na kolej przed samem odejściem pociągu.
 W mieszkaniu Daumontów Joachim Touret prowadził dalej poszukiwania.
 — Czy badała pani odźwiernę? — zapytał Eugenję.
 — Badałam.
 — I cóż powiedziała?
 — Że dzisiejszej nocy około godziny trzeciej ktoś pukał w okienko loży i żądał otworzenie drzwi.
 — A nie zauważyła żadnej osoby obcej, wchodzącej do domu podczas nieobecności pani?
 — Gdyby była zauważyła, z pewnością by mi powiedziała. To uczciwa kobieta.
 — Więc nie mam żadnej wskazówki, trzeba szukać na oślep, bez punktu wyjścia. Będzie trudno! Jednak nie tracę nadziei... będę szukał nieznajomego i znajdę go!
 — Według pana, jakże to się stało? — zapytał Robert Daumont.
 — Mojem zdaniem, godzina ucieczki naznaczona była wcześniej przez uwodziciela, który musiał oczekiwać blisko domu, w powozie. Niema wątpliwości, że jeśli nie jest on bogatym, to musiał nająć miesz-