Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/283

 — Musimy!
 — Gdzież będziemy mieszkali?
 — Przy ulicy de Verneuil nr 17. Już najęłam.
 — Zanotuję to sobie — rzekł Joachim Touret.
 — Jutro umówię się z przedsiębiorcą transportowym — ciągnęła dalej pani Daumont — zażądam ludzi na popołudniu dla spakowania rzeczy, a pojutrze rano przejedziem do nowego lokalu. Skoro stąd wyjedziemy, przestaną się nami zajmować.
 — Bardzo słusznie — rzekł ajent — pochwalam tembardziej postanowienie pani, iż może nam ono posłużyć...
 — Do czego?
 — Bardzo prawdopodobne, że panna Teresa zechce zasięgnąć wiadomości. Z czasem ośmieli się i zechce dowiedzieć się co państwo przedsięwzięliście po jej ucieczce i gdzie zamieszkaliście. Przybędzie sama lub przyszle swego kochanka. Porozumiem się więc z odźwierną. I urządzę dla siebie w jej loży kryjówkę.
 — Ach!... co za wyobraźnia obfita w pomysły.
 — Fach wymaga tego — odrzekł skromnie Mioduś.
 — Ale pan będziesz mieć wydatki...
 — Mówiłem już o tem z szanownym mężem pani.
 — Pan Touret nic nie chce przyjąć, zupełnie nic rzekł Robert.
 — Nigdy na to nie pozwolę — odparła Eugenja — i proszę pana na wszystko polikwidować sobie przynajmniej koszta... Pracować dla nas darmo... no, jesz-