Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/285

 Teresa ucieszyła się niezmiernie zobaczywszy wieczorem powracającego Gastona.
 Kilka godzin odpoczynku powróciło jej siły wyczerpane przez podróż pieszą i wzruszenia. Oczekując na powrót tego, który był dla niej teraz wszystkiem, z pomocą Anusi, służącej z oberży, uporządkowała ostatecznie swoje nowe mieszkanie.
 Gdy Gaston wszedł, rzuciła mu się na szyję, następnie po wymianie wiele pocałunków, zapytała:
 — Nie wiesz, co tam się stało u matki mojej?
 Na to naiwne zapytanie, rzeźbiarz mógł odpowiedzieć tylko domysłami, i zdał jej sprawę z tego co widział przez okno.
 — A więc, nie przypuszczasz, że rodzice uwierzyli w śmierć moją?
 — Jestem pewny, że nie wierzą, jak również, że przedsiębiorą wszystko, by odszukać cię i zabrać do siebie.
 Dziewczę zbladło i zaczęło drżeć.
 — Wrócić do nich... by mnie zmuszono do tego małżeństwa... nigdy!
 Gaston usiłował uspokoić ją rozumowaniem bardzo loicznem:
 — Cóż cię to obchodzi, że szukają, byle cię tylko nie odkryli. Otóż zdaje mi się, że im się to nie uda.
 Uspokojona cokolwiek, siadła z Gastonem do stołu.
 Ale jeżeli ona czuła w sobie powrócone siły, przeciwnie działo się z Gastonem. Był on na nogach