Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/298

 — Więc ta młoda dziewczyna została twoją kochanką?
 — Bluźnisz, mój drogi! Jest moją żoną, albo raczej będzie nią, skoro tylko uda się nam otrzymać zezwolenie jej rodziców.
 — Słuchając cię, zdaje mi się, że marzę...
 — Wcale nie marzysz. Opowiem ci historję naszej miłości i naszego połączenia się. Mogłaby być doskonałym tematem dla romansu bardzo dramatycznego, gdyż do tej chwili rodzice Teresy przekonani są, że ona nie żyje.
 — Nie żyje!... Jakto?...
 — Słuchaj.
 I Gaston rozpoczął opowiadanie znanych czytelnikom wypadków.
 Paweł Gausin z natężoną uwagą słuchał słów przyjaciela.
 — Do licha! — zawołał, gdy Gaston skończył mówić. — Nie uspokoiłeś mnie wcale. Czy wiesz, żeś ty się wplątał w kabałę fatalną i niebezpieczną.
 — Więc cóż? Nie żałuję tego.
 — Ależ to pachnie kryminałem!
 — Wiem o tem.
 — Uwiedzenie małoletniej to nie bagatela!...
 — Ba!... Ale są okoliczności łagodzące... Zresztą, nie obawiam się... Zachowałem wszelkie ostrożności.
 — Prosty wypadek może zepsuć wszystko i oddać ją w ręce rodziców.