Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/299

 — Być może! ale przypuszczenie twoje jest tak nieprawdopodobne, że nie zdaje mi się, by to nastąpiło...
 — Twoja pozyca względem tej młodej dziewczyny jest strasznie fałszywą... dziecię, które mu przyjść na świat, będzie nieprawem...
 — Uznam je...
 — To nie dość!
 — Uprawnię je przez małżeństwo.
 — Kiedy? skoro napewno spodziewać się można, że rodzice odmówią swego zezwolenia.
 — Jeśli okoliczności tak się złożą, będziemy więc czekali dopóki Teresa dojdzie do pełnoletności a wtedy obejdziem się bez ich zezwolenia.
 — Nim to nastąpi wiele lat upłynie, a kto wie, co przez ten czas stać się może?
 — Napróżno mówimy, mój drogi. Nie chcę myśleć o niczem; wiem tylko, że kocham i ubóstwiam jego anioła, który uczynił mię najszczęśliwszym z ludzi, a wkrótce uczyni mię najszczęśliwszym z ojców. Liczę, że zostaniesz ojcem chrzestnym mego syna.
 — Skądże wiesz naprzód, że to będzie syn?
 — Nie wiem, lecz spodziewam się.
 — A jeśli to będzie córka?
 — Będzie również bardzo pożądaną i nie mniej kochaną, przysięgam ci!
 Dojechali do stacji Orry-la-Ville i pociąg zatrzymał się.