Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/313

ję, i wpatrując się w nią z uwagą. — To teresa. Co za szczególne spotkanie! Będę miał dobrą nowinę dla jej rodziców. Idąca z nią mamka jest żoną leśnika, przez nią łatwo dowiem się o wszystkiem.
 Zastukał trzonkiem w stół, i za chwilę nadbiegła matka Małgorzaty.
 — Pan mnie wołał?
 — Tak, kochana pani. Chciałbym zapłacić należność i zapytać się o rzecz jedną...
 — Jaką?
 — Wszak to wasza córka przeszła dopiero z jakąś młodą panią?
 — Tak, to Małgorzata.
 — A dziecko, co ta pani niosła na ręku, czy to jest córki waszej?
 — Nie, to tej pani.
 — Czy ta pani mieszka w tej okolicy?
 — Tak, w Montgrèsin, z mężem. Bardzo dobrzy i uczciwi ludzie, wszyscy ich tu kochają i szanują.
 — Czy kupili tam dom?
 — Nie zajmują domek oberżysty Pascala.
 — Czy ta młoda pani nie ma czasem na imię Teresa?
 — Tak. Czy pan ją może zna?
 — Zdaje mi się, że gdzieś ją spotykałem. A czy nie wiesz pani czasem jej nazwiska?
 — Nie wiem.
 — To może nazwisko męża?
 — Gaston Dauberive.