Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/335

 — A moja obecność czy nie wyda się im podejrzaną?
 — Wcale nie. Myślą oni, że pani także należy do policji i pomaga mi, i nie dziwi ich to bynajmniej, gdyż kobiet między nami jest prawie tyleż co i mężczyzn. Chodzi tylko o to, by pani się nie zdradziła...
 — Bądź pan spokojny, jestem pewną siebie.
 — Przypuszczam, że pani jeszcze na czczo.
 — Rzeczywiście, nie jadłam nic...
 — Przewidując to, kazałem w restauracji w Coye przygotować śniadanie.
 — Ale nie straćmy wiele czasu?
 — Nie, mamy go dość.
 — W jakim czasie Teresa chodzi zwykle do fermy Commelle?
 — Pomiędzy godzina pierwszą i czwartą, nigdy wcześniej, ani później.
 — A o której przystąpimy do czynności.
 — Jak tylko panna Teresa opuści fermę.
 — A jeżeli ten Dauberive będzie z nią razem?
 — Nie przypuszczam. Byłem w Montgrèsin i dowiedziałem się, że oczekiwany jest dziś w Paryżu, dokąd ma zawieść zamówioną pracę.
 — Widzę, że jesteś pan przewidującym.
 — Takim być należy...
 — Czy konie będą mogły zrobić ten sam kurs po raz drugi?
 — Po kilku godzinach odpoczynku i dobrem nakarmieniu — napewno. Niech pani będzie spokojną,