Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/342

 — Czego pan chcesz?
 — Czy pan jesteś Gaston Dauberive? — zapytał Touret.
 — Nie, panie.
 Teresa przejęta strasznem przeczuciem, zbladła i zachwiała się.
 — Przypuśćmy, lecz pani zapewne jest córką Roberta Daumont, szefa biura w ministerjum spraw wewnętrznych?
 Teresa przerażona, by nie upaść, oparła się o ramię swego towarzysza.
 — Co znaczą te pytania? — zapytał ten ostatni.
 — Nie do pana mówię — odrzekł Joachim sucho — poczem głosem rozkazującym i brutalnym, niezgodnym z własnym przydomkiem Miodusia, dodał:
 — Tak czy nie, pani czy panna, nazywasz się Teresą Daumont! Uprzedzam, że wszelkie kłamstwo będzie bezskuteczne.
 Młoda kobieta zgnębiona do reszty, wyjąkała:
 — Tak, panie... jestem Teresą Daumont...
 — Wiedziałem o tem, lecz chciałem to słyszeć od pani samej.
 — Cóż pan sobie życzysz?
 — Byś pani nie wracała do Montgrésin.
 — Ależ panie... tam na mnie czekają...
 — Wiem o tem, czeka Gaston Dauberive i właśnie dla tego, byś do niego nie wróciła, aresztuję cię w imię prawa!
 Uderzenie piorunu nie wywarłoby straszniejszego skutku nad te słowa Toureta. Teraz dopiero