Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/500

można go do tego przymusić.
 — Pozostają matka i babka.
 — Możesz je pani zgubić, to wiadome, ale do czegóż ci to posłuży? Przecież to nie od nich zależy związek dziedziczki z twoim synem. One mogą tylko przeszkodzić, by Rene nie poślubił Pauliny Dauberive. A to jeszcze nie da ci w ręce miljonów.
 — I tak je będę miała.
 — A to jakim sposobem?
 — Przez teżsame kobiety, które tu przybędą. Paulini de Lorbac, ażebym tylko milczała, bym nie powiedziała wszystkiego przed mężem, z pomocą zwłaszcza pani Daumont zmusi Różę do posłuszeństwa, które już przyobiecała i które ją tu przywiodło, zanim Gaston swojem postępowaniem nie obudził w niej już zagasłej odwagi...
 — To możliwe... bardzo możliwe.
 — Któraż teraz jest godzina?
 — Ósma.
 — To właśnie pora, w której dajesz panu Dauberive lekarstwo?
 — Tak...
 — Czy wszystko gotowe?
 — Zawsze przygotowuję sobie wszystko przedtem, potrzeba wlać tylko kilka kropel z flakonika, który zapisał doktór de Lorbac, a który się zawsze znajduje pod kluczem.
 Hrabina pozostała kilka chwil milczącą, a potem rzekła:
 — Daj mi ten flakonik!