Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/501

 — Ex-galernik zadrżał, wyjął jednak z kieszeni klucz, otworzył szufladkę i podał przedmiot żądany. Hrabina wylała kilkanaście kropel do szklanki.
 Podczas całej tej sceny, były dozorca domu zdrowia doktora Sardat, pobladł jak płótno.
 To napad szaleństwa, w który go pani chcesz wtrącić i śmierć po ataku — rzekł wreszcie Jarry.
 — To piętnaście miljonów, z których pięć dla ciebie.
 — Pięć miljonów — powtórzył Jarry. — Tak to rozumiem. Cóż jednak trzeba robić?
 — Idę do obłąkanego, gdy zadzwonię, ty wejdź także i jak zwykle podasz choremu lekarstwo. Pamiętaj tylko, żebyś nie zadrżał i nie zawahał się.
 — Nie zadrżę, gdy idzie o pięć miljonów. Za kogo mnie da i bierze?... Lecz nie byłem dostatecznie zapewniony.
 — Czegóż się obawiałeś?
 — Myślałem, że jeżeli Gaston klapnie w naszych rękach, to może się źle skończyć dla nas.
 Pani Kouravieff wzruszając z politowaniem ramionami, opuściła swojego wspólnika i weszła napowrót do pokoju Gastona. Jednocześnie służący wniósł za nią światło.
 Biedny artysta był rozpromieniony.
 — Nie, moje drogie dziecię — mówił ściskając ręce Pauliny w swych dłoniach — nie walcz dłużej przeciw swojej woli. To byłoby bezużyte-