Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/509

 I otworzywszy drzwi pałacyku, wpadł jak huragan do gabinetu pana de Lorbac.
 Ten podniósł głowę i wydał okrzyk zadziwienia i przestrachu, widząc przed sobą syna, bladego, z oczami przestraszonemi, twarzą zmienioną.
 — Rene, co ci jest? — zapytał natychmiast.
 Młody człowiek mógł wymówić jeden tylko wyraz:
 — Róża...
 — Róża? — powtórzył doktór. — Matka twoja powiedziała mi, że udała się do folwarku Rosiers.
 — Kłamstwo!
 — Gdzież więc jest?
 — W domu pani Kouravieff...
 — To nie może być. Cóżby tam robiła?
 — Obłąkany, którego leczyłeś ojcze, obłąkany Gaston Dauberive jest jej ojcem.
 — Co mi powiadasz?
 — Prawdę... ale to jeszcze nie wszystko. Matka moja i pani Daumont w powozie hrabiny udały się tam także.
 — Niemożliwe...
 — Widziałem, jak pojechały.
 — Odwiedzić Różę — zawołał pan de Lorbac. Opuścić dom bez uprzedzenia mnie o tem, skłamać mi?... — Co takiego się tu dzieje? Cóż ukrywa owa tajemnica?
 — O tem u hrabiny Kouravieff dowiedzieć się