Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/59

nie... zresztą uczynię wszystko, by nie okazać się niegodnym pańskiego zaufania.
 Nieznajomy sięgnął ręką do kieszeni i wyjął teczkę, w któtej okazał fotografję formatu gabinetowego.
 — Oto jest portret osoby, której pragnąłbym mieć posąg.
 — Odbitka doskonała — rzekł Gaston — i zdaje się, powinna być podobną.
 — Najzupełniej... jak żywa! Otóż, ona dla pana wskazówką dostateczną?
 — Lepszą, niż przypuszczałem.
 — Zresztą, jeżeli to panu nie wystarczy, mogę przysłać portret olejny wielkości naturalnej.
 — Być może że się przyda.
 — Czy mam go przysłać do pana?
 — Pragnąłbym najprzód zobaczyć go.
 — Bardzo łatwo, zechce pan tylko przybyć do mnie. Oto moja karta.
 I nieznajomy wręczył swój bilet wizytowy, na którym artysta wyczytał napis: René de Lorbac. Profesor medycyny uniwersytetu paryskiego. Ulica Linné nr. 15-ty.
 Gaston, przeczytawszy adres, rzekł:
 — Będę miał zaszczyt złożyć moje uszanowanie.
 — Będzie mi bardzo przyjemnie... Więc pan przyjmuje pracę, o którą pana proszę?
 — Tak, przyjmuję.
 — Kiedyż pan rozpocznie?