Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/80

 — Za podobieństwo przyjmuję odpowiedzialność... to fotografja moralna.
 — Tem gorzej.
 — Przyrzekłem panu prawdę i daję ją bez względu, czy jest piękną lub brzydką.
 — Przejdźmy teraz do pani Daumont.
 — Z góry pana uprzedzam, iż jej wizerunek będzie jeszcze ciemniejszy.
 — Do licha!..
 — Cóż robić?... Zresztą możemy na tem po przestać...
 — Nie! nie!.. niech pan mówi dalej.
 Bouley poprawił pince-nez, wyjął z teki inny arkusz papieru i zaczął czytać.
 — Eugenia Sorbier, córka adwokata z Fontainebleau, już od lat najmłodszych okazywała nadzwyczajną lekkość w postępowaniu... Złośliwość ludzka wiele opowiada o niektórych podejrzanych wypadkach z czasów jej panieństwa. Ale, ponieważ gawędy te nie są poparte żadnym dowodem, niema więc potrzeby nad niemi się rozwodzić, i dość będzie stwierdzić, iż opinja jej była opłakaną.
 „Jako córka adwokata, mogła była wyjść za mąż dobrze, była bowiem nadzwyczaj piękną, a chociaż jej złośliwość i dziki wyraz oczu nie wzbudzały sympatji, piękność jej mogła wywrzeć wrażenie na jakiemś sercu naiwnem. Na nieszczęście, lekkość obyczajów i różne krążące o niej pogłoski oddalały od niej pretendentów poważnych. Otaczało ją wielu zakochanych, ale żaden z nich nie myślał się żenić.