Strona:PL De Montepin - Macocha.djvu/97

 — Nowinę? — powtórzyła Teresa.
 — Tak.
 — Jaką, proszę mamy?
 — W przyszłą sobotę pojedziemy na bal.
 — Ach!...
 — I nie na byle jaki, lecz na przyjęcie urzędowe w ratuszu.
 — Doprawdy... — rzekła Teresa, na którą ta wiadomość nie sprawiła najmniejszego wrażenia.
 — Otóż — mówiła dalej pani Daumont — na wystąpienie to potrzebna ci toaleta wytworna która by sprawiła wrażenie... Cóż powiesz na to?
 — Nic proszę mamy.
 — Wiesz, Tereso, że odpowiadasz mi tonem... dziwnym... Czyżbyś nie miała chęci podobania sią?
 — Nie wiem, mamo...
 — Czyż sama myśl, że będziesz pięknie ubraną i że pierwszy raz wystąpisz na balu, nie wywołuje w tobie bicia serca?
 — Pójdę wszędzie, dokąd mi mama każe, i znajdę przyjemność w posłuszeństwie.
 — Jestto odpowiedź pensjonarki — zawołała pani Daumont — tu nie chodzi o posłuszeństwo... Pytam się ciebie, czy ci sprawi przyjemność znalezienia się w towarzystwie?...
 — Skądże ja mogę wiedzieć, skoro w niem nigdy nie byłam? — Ale po cóż my tam pójdziemy?
 — Po co? — Przysyłam do ciebie dla tego, by ci to właśnie wytłomaczyć.
 Teresa patrzała na matkę ze zdziwieniem.